Oenorama 2017

Ήταν δεδομένο πως δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από την έκθεση που συνήθως όλος ο Μάρτιος είναι αφιερωμένος πάνω της, αφού συζητάμε γι αυτήν πολύ πριν ξεκινήσει και οι αναμνήσεις που αφήνει θυμίζουν αυτές ενός πολύ καλού κρασιού με μακριά επίγευση.
Αυτά τα λίγα λόγια για το Οινόραμα , την μεγαλύτερη έκθεση Ελληνικών κρασιών στο κόσμο, περισσότερα από 200 οινοποιεία και περισσότερες από 1600 διαφορετικές ετικέτες συναντήθηκαν για άλλη μια χρονιά στο Ζάππειον Μέγαρο, εκτός όμως από τα εκπληκτικά νούμερα εκπληκτική ήταν για άλλη μια χρονιά η οργάνωση από την Vinetum Wine Communications, που είχαμε την μεγάλη τιμή να μας δεχθεί και να μας φιλοξενήσει σε αυτή την τόσο σημαντική έκθεση. Ας μιλήσω λίγο όμως για το βασικό της έκθεσης που δεν ήταν άλλο από το κρασί.
Όσο μεγάλη θέληση και να έχει κάποιος είναι αρκετά δύσκολο και αδύνατο βέβαια να δοκιμάσεις όλα τα κρασιά σε μια έκθεση, πόσο μάλλον όταν αυτή η έκθεση είναι τo Οινόραμα
και φιλοξενεί συνολικά όπως ανέφερα και προηγουμένως κρασιά που ξεπερνούν τα 1600, γι'αυτό και η ιδέα ήταν να δώσουμε έμφαση στα "φρέσκο" βραβευμένα από το 17ο Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης ο οποίος ανέδειξε τα καλύτερα Ελληνικά κρασιά και όχι μόνο. Επίσης δώσαμε έμφαση σε αρκετές γηγενείς ποικιλίες οι οποίες για πολλούς είναι άγνωστες και όπως πιστεύω, όχι μόνο εγώ βέβαια, αυτές οι Ελληνικές ποικιλίες γνωστές και λιγότερο είναι και το πιο δυνατό σημείο και το ισχυρότερο διαβατήριο για την διαφήμιση του Ελληνικού οίνου στο εξωτερικό.
Σαν μελλοντικοί manager ξενοδοχείων ξέρουμε πως η Ελληνική φιλοξενία είναι θεμέλιος λίθος του Ελληνικού τουρισμού και η καλύτερη διαφήμιση στο εξωτερικό έτσι και σαν οινόφιλοι πιστεύουμε ότι οι Ελληνικές ποικιλίες αντίστοιχα είναι το δικό μας δυνατό ¨όπλο¨.
Πάμε να δούμε όμως τα κρασιά που δοκιμάσαμε και μας έκαναν εντύπωση, ξεκινήσαμε με λευκούς οίνους και από το ποτήρι μας φέτος στο Οινόραμα πέρασαν ποικιλίες όπως το Σαββατιανό συγκεκριμένα το οινοποιείο του Παπαγιανάκου μας πρόσφερε την βαρελάτη έκδοση αυτής της λίγο παρεξηγημένης ποικιλίας η οποία με την σειρά της μας πρόσφερε απλόχερα αρώματα ξύλου και βανίλιας, μπαχαρικών και εσπεριδοειδών.
Επίσης δοκιμάσαμε Μοσχοφίλερο, Ροδίτη, Malvasia, Sauvignon Blanc, Viogner, Semillon κάπου εκεί όμως στο ενδιάμεσο δοκιμάσαμε και το πρώτο "φρέσκο" βραβευμένο, συγκεκριμένα το Chateau Le Grand Blanc από το Κτήμα Πόρτο Καρράς ένα blend Μαλαγουζιάς, Ασύρτικο και Λημνιό που μας επιβεβαίωσε δίκαια το βραβείο που πήρε.
Σειρά είχε άλλο ένα πολυσυζητημένο κρασί το οποίο μπήκε σε μια ξένη λίστα, συγκεκριμένα πήρε την 77η θέση στη λίστα των Top 100 κρασιών του 2016 από το περιοδικό Wine Enthusiast αυτήν την επιτυχία την έκανε εάν όχι η καλύτερη λευκή Ελληνική ποικιλία σίγουρα μια από τις καλύτερες το Ασύρτικο και συγκεκριμένα ο Καβαλιέρος από το κτήμα Σιγάλα, ένα κρασί με πολύ καλές δυνατότητες παλαίωσης. Δοκιμάσαμε επίσης Ασύρτικο και από άλλα οινοποιεία της Σαντορίνης αλλά και εκτός του νησιού. Όπως επίσης και την Μαλαγουζιά σε 100% έκδοση αυτή την φορά συγκεκριμένα το κτήμα Γεροβασιλείου που για άλλη μια χρονιά έχει δώσει ένα μεγάλο κρασί, με τα αγαπημένα αρώματα λευκόσαρκων φρούτων αλλά και τροπικών η Μαλαγουζιά μας θύμισε πως είναι εδώ και θα είναι για πολύ καιρό ακόμα.
Η συνέχεια είχε ακόμα δυο αγαπημένες ποικιλίες από δυο αγαπημένα νησιά, συγκεκριμένα η Ρομπόλα Κεφαλονιάς από το κτήμα Gentilini και ο Άσπρος Λαγός με Βιδιανό 100% από την Κρήτη και το εξαιρετικό κτήμα Δουλουφάκη πέρασαν από την γευσιγνωσία μας.
Είπαμε προς το τέλος να δώσουμε και λίγο διεθνή αέρα και έτσι δοκιμάσαμε το βραβευμένο Ήδυσμα Δρυός Chardonnay 100% και τις Τέσσερις Λίμνες του Κυρ-Γιάννη με ένα blend Chardonnay - Gewürztraminer και κάπου μετά από άλλες 2-3 δοκιμές λευκών μεταβήκαμε στα ροζέ όπου το πρώτο που δοκιμάσαμε ήταν το "χρυσό" βραβευμένο από το 17ο Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης ροζέ από το κτήμα Άλφα με ένα Ξινόμαυρο 100% να δίνει άλλο ένα πολύ καλό κρασί στην εξαιρετική υπάρχουσα συλλογή κρασιών του κτήματος, συνέχεια είχε ένα ροζέ Syrah 100% από το κτήμα Βιβλία Χώρα όπου μας έδωσε αρώματα μικρών κόκκινων φρούτων αλλά και πικάντικων μπαχαρικών όπου είναι και ένα κλασικό σημάδι τις ποικιλίας. Νομίζω εδώ είναι η ώρα να αναφερθώ και σε μια γηγενή ποικιλία όπου δεν είναι τόσο γνωστή, συγκεκριμένα δοκιμάσαμε την Ελληνική ποικιλία Λημνιώνα σε ροζέ έκδοση, από το Κτήμα Ζαφειράκη, ένα κρασί με αρώματα κόκκινων φρούτων, με χαρακτηριστικό άρωμα αυτό τις φράουλας και με μια ενδιαφέρουσα οξύτητα στο στόμα, επίσης σε ροζέ δοκιμάσαμε τις ποικιλίες όπως το Αγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon και Μοσχοφίλερο.
Ήρθε η ώρα όμως να αναφερθώ και στα υπέροχα κόκκινα κρασιά που πέρασαν από το ποτήρι γευσιγνωσίας μας, ποικιλίες όπως το Αγιωργίτικο, το Merlot, το Cabernet Sauvignon, Syrah, Refosco ήταν μερικές από αυτές που δοκιμάσαμε. Μας άφησε ωραία ανάμνηση το Λημνιό από το Κτήμα Κίκονες, μια ποικιλία όχι και τόσο γνωστή αλλά που έχει ιστορικές αναφορές από την εποχή του Αριστοτέλη, ένα πολύ ωραίο κόκκινο κρασί με αρώματα κερασιών, κανέλας και λίγου καπνού.
Δεν θα μπορούσαν να λείψουν από την δοκιμή των κόκκινων κρασιών η 1η και η 2η θέση με βάση τα βραβεία από το 17ο Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης, συγκεκριμένα μεγάλο χρυσό και πρώτη θέση πήρε το Grande Reserve Νάουσσα του Μπουτάρη του 2011 και δεύτερη θέση και μεγάλο χρυσό η Ράμνιστα του Κυρ Γιάννη του 2013, φυσικά μας απέδειξαν με το καλύτερο τρόπο ότι πολύ δίκαια ήταν νικητές του φετινού διαγωνισμού. Επίσης εξαιρετική είναι η "άγνωστη" ποικιλία Μούχταρο από το Κτήμα Μουσών ένα πολύ φινετσάτο κρασί με αρώματα σύκων, δαμάσκηνου, μερικά φρούτα του δάσους και νότες καραμέλας, στο στόμα κάνει ευχάριστη εντύπωση η υψηλή οξύτητα και σε συνδυασμό με τις μαλακές τανίνες το Μούχταρο επιβεβαιώνει πως είναι σίγουρα μια ποικιλία που δεν μπορεί να περάσει αδιάφορη, άλλη μια όχι τόσο γνώστη ποικιλία είναι το Μαύρο Μεσενικόλα, συγκεκριμένα από το Οινοποιείο Καραμήτρου δοκιμάσαμε ένα blend Μαύρο Μεσενικόλα με τις διεθνείς ποικιλίες Syrah και Carignian να συμπληρώνουν την αλχημεία.
Επίσης σε κόκκινες ποικιλίες δοκιμάσαμε το Μαυροτράγανο, το Μαύρο Καλαβρυτινό και ξηρή Μαυροδάφνη.
Δεν μπορούσαμε βεβαία να τελειώσουμε την έκθεση μας χωρίς να αναφερθούμε σε κάποιο γλυκό οίνο, συγκεκριμένα θα σας πω για τρεις γλυκούς οίνους, δοκιμάσαμε ένα Μοσχάτο Σάμου, συγκεκριμένα ένα "χρυσό" βραβευμένο από το 17ο Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης, το Samos Anthemis από την Ε.Ο.Σ. Σάμου, συνεχεία είχε ένα Μοσχάτο Ρίου, το Μοσχάτο Ρίου Πατρών από το οινοποιείο Παρπαρούση και για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο, δοκιμάσαμε ένα Vinsanto, συγκεκριμένα από το Κτήμα Σιγάλα ένα blend Ασύρτικο 75% - Αηδάνι 25% με κλασική μέθοδο λευκής οινοποίησης, έχοντας αφήσει να λιαστούν τα σταφύλια στον μοναδικό ήλιο τις Σαντορίνης για 10-12 μέρες, επίσης η παλαίωση γίνεται σε δρύινα βαρέλια για 24 μήνες.
Κλείνοντας λοιπόν τις δόκιμες μας με τους επιδόρπιους οίνους και φεύγοντας από την έκθεση όλοι είχαμε ένα χαμόγελο για να συνοδεύει τις υπεροχές σκέψεις από την έκθεση, αυτό το χαμόγελο δεν ήταν λόγο ζάλης από τις αρκετές δοκιμές κρασιών, αλλά λόγω ευχαρίστησης, μια ευχαρίστηση που θυμίζει όπως λέω και στο πρόλογο αυτή ενός μεγάλου κρασιού με μακριά επίγευση.
Θα ήθελα και θα μπορούσα να γράψω άλλες 1000 λέξεις γι'αυτή την υπεροχή έκθεση που είχαμε την μεγάλη χαρά να είμαστε ένα μέρος της, αλλά θα ήταν περιττό, εξάλλου σε όποιον άρεσε το κείμενο είμαι σίγουρος πως ήδη έχει στα χέρια του ή στο μυαλό του μια φιάλη κρασί και είναι έτοιμος να ζήσει μια μικρή δική του εμπειρία, μια εμπειρία προερχόμενη από το Ελληνικό έδαφος, τον ήλιο, την βροχή και ίσως λίγο χιόνι από το μοναδικό Ελληνικό torroir.
Υπεύθυνη απόλαυση λοιπόν και να θυμίσω πως το mood μας είναι #KeepCalmAndDrinkGreekWines