Τα ΒορΟινά 2017
Επισκεφθήκαμε μαζί με τους συμφοιτητές μου την έκθεση «Τα ΒορΟινά», την ετήσια εκδήλωση γευσιγνωσίας κρασιών και αποσταγμάτων των οινοπαραγωγών-μελών της ένωσης «Οίνοι Βορείου Ελλάδος» στην Αθήνα. Δοκιμάσαμε πάνω από 45 ετικέτες, αλλά αποφασίσαμε να σας πούμε ότι δοκιμάσαμε μόνο 15 για να μη μας πείτε αλκοολικούς (καταλαβαίνετε...)! Θα ήθελα να αναλύσω την κάθε ετικέτα ξεχωριστά, αλλά θα ήταν πολύ κουραστικό για εσάς. Θα σας βάλω στον πειρασμό, όμως, να δοκιμάσετε κι εσείς μερικά από αυτά, γιατί πραγματικά κάθε χρόνο και κάθε έκθεση επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα είναι ένα σημαντικό σημείο στον παγκόσμιο οινικό χάρτη.
Θα αρχίσω με μερικά λευκά: επιλέξαμε πρώτα το Ασύρτικο για να μας αποδείξει για άλλη μια φορά πόσο εξαιρετική ποικιλία είναι. Συνεχίσαμε με το πλέον κλασικό blend της Δράμας, το Sauvignon Blanc-Ασύρτικο, και φυσικά εκεί συναντήσαμε το THEMA (λευκό κρασί από το Κτήμα Παυλίδη) το οποίο κατέκτησε την 90ή θέση της λίστας «The Enthusiast 100» (ανάμεσα σε 22.000 κρασιά) και φυσικά μας επιβεβαίωσε το λόγο που εντάχθηκε εκεί. Συνεχίσαμε με ελληνική ποικιλία και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Μαλαγουζιά κι εκεί ήταν το Κτήμα Γεροβασιλείου, που… την αναγέννησε. Εκμεταλλευτήκαμε έτσι την ευκαιρία και δοκιμάσαμε και το viognier που βγάζει το κτήμα: μια εξαιρετική γαλλική ποικιλία που έχει δέσει αρμονικά στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Αφού μεταφερθήκαμε κατά κάποιον τρόπο στη… Γαλλία σκεφτήκαμε να μείνουμε λίγο και έτσι δοκιμάσαμε δυο φοβερά Chardonnay: ένα από τους πρόποδες του Ολύμπου από το Κτήμα Κατσαρού και ένα από τη Δραμα, από την Τέχνη Οίνου - βαρελάτα και τα δυο με κλασικά χαρακτηριστικά αρώματα βανίλιας, βουτύρου και πυρηνόκαρπων φρούτων.
Επειδή, ωστόσο, είχαν αρχίσει τα μάγουλά μας να γίνονται ροζ, κάναμε ένα μικρό διάλειμμα και συνεχίσαμε με την ίδια απόχρωση… με ροζέ, δηλαδή.
Δοκιμάσαμε τις εξαιρετικές Ακακίες του Κυρ-Γιάννη (η ονομασία προέρχεται από το γεγονός ότι το κτήμα είναι περιτριγυρισμένο από ακακίες), ένα ροζέ με 100% Ξινόμαυρο. Έπειτα συνεχίσαμε με το Tempranillo, μια ισπανική ποικιλία που χρησιμοποιεί το Κτήμα Παυλίδη για το εξαιρετικό ροζέ του.
Ας δούμε, όμως, και μερικά εξαιρετικά ερυθρά που δοκιμάσαμε: ένα από αυτά ήταν το Λημνιό από το Κτήμα Porto Carras. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε ως μελλοντικοί Ξενοδοχοϋπάλληλοι να αφήσουμε και ένα βιογραφικό για το Resort του ομίλου, αλλά σίγουρα δεν ήμασταν εκείνη την ώρα σε θέση για συνέντευξη… Γι’ αυτό επιλέξαμε να συνεχίσουμε τη γευσιγνωσία με Ξινόμαυρο: ένα από αυτά ήταν το Κτήμα Άλφα, το Reserve παλαιωμένο 24 μήνες σε επιλεγμένα λεπτόκοκκα, νέα γαλλικά δρύινα βαρέλια και 12 μήνες στη φιάλη με χαρακτηριστικά αρώματα, μπαχαρικών, αποξηραμένου δαμάσκηνου και τομάτας.
Έπειτα, δοκιμάσαμε 2-3 Syrah (ή Shiraz όπως θα έλεγαν στην Αυστραλία), γαλλική ποικιλία που παράγει πλούσια, δυνατά, πιπεράτα και με βαθύ χρώμα κρασιά, που συνήθως έχουν γεμάτο σώμα και μέτριες προς υψηλές τανίνες.
Για το τέλος αφήσαμε τους γλυκούς οίνους οπότε δοκιμάσαμε 3 ποικιλίες: τα 2 ελληνικά: Μαλαγουζιά και Λιάτικο, και το γερμανικό: Gewürztraminer (γεβουρστράμινερ - δύσκολο στην προφορά). Θα σας μιλήσω όμως για το αγαπημένο Ιουλιάτικο. Πήρε το όνομά του από την προγενέστερη ονομασία της ομώνυμης ποικιλίας, η οινοποίηση του γίνεται με το «λιάσιμο» των σταφυλιών, που διαρκεί γύρω στις 10 ημέρες, ενώ εφαρμόζεται και η λευκή οινοποίηση η οποία εξελίσσεται πολύ αργά και ωριμάζει 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια.
Συνοψίζοντας, ξεκινήσαμε, τη γευσιγνωσία μας με υψηλή οξύτητα από την εξαιρετική ποικιλία Ασύρτικο και κλείσαμε με τον πιο γλυκό τρόπο, με το «Ιουλιάτικο» από την Μπουτάρης Οινοποιητική.. Το μόνο που έχω να σας πω, λοιπόν, για να κλείσω είναι: #KeepCalmAndDrinkGreekWines.
Ραντεβού σε 20 και κάτι μέρες στους Πελοποννησιακούς οίνους.
Θα αρχίσω με μερικά λευκά: επιλέξαμε πρώτα το Ασύρτικο για να μας αποδείξει για άλλη μια φορά πόσο εξαιρετική ποικιλία είναι. Συνεχίσαμε με το πλέον κλασικό blend της Δράμας, το Sauvignon Blanc-Ασύρτικο, και φυσικά εκεί συναντήσαμε το THEMA (λευκό κρασί από το Κτήμα Παυλίδη) το οποίο κατέκτησε την 90ή θέση της λίστας «The Enthusiast 100» (ανάμεσα σε 22.000 κρασιά) και φυσικά μας επιβεβαίωσε το λόγο που εντάχθηκε εκεί. Συνεχίσαμε με ελληνική ποικιλία και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Μαλαγουζιά κι εκεί ήταν το Κτήμα Γεροβασιλείου, που… την αναγέννησε. Εκμεταλλευτήκαμε έτσι την ευκαιρία και δοκιμάσαμε και το viognier που βγάζει το κτήμα: μια εξαιρετική γαλλική ποικιλία που έχει δέσει αρμονικά στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Αφού μεταφερθήκαμε κατά κάποιον τρόπο στη… Γαλλία σκεφτήκαμε να μείνουμε λίγο και έτσι δοκιμάσαμε δυο φοβερά Chardonnay: ένα από τους πρόποδες του Ολύμπου από το Κτήμα Κατσαρού και ένα από τη Δραμα, από την Τέχνη Οίνου - βαρελάτα και τα δυο με κλασικά χαρακτηριστικά αρώματα βανίλιας, βουτύρου και πυρηνόκαρπων φρούτων.
Επειδή, ωστόσο, είχαν αρχίσει τα μάγουλά μας να γίνονται ροζ, κάναμε ένα μικρό διάλειμμα και συνεχίσαμε με την ίδια απόχρωση… με ροζέ, δηλαδή.
Δοκιμάσαμε τις εξαιρετικές Ακακίες του Κυρ-Γιάννη (η ονομασία προέρχεται από το γεγονός ότι το κτήμα είναι περιτριγυρισμένο από ακακίες), ένα ροζέ με 100% Ξινόμαυρο. Έπειτα συνεχίσαμε με το Tempranillo, μια ισπανική ποικιλία που χρησιμοποιεί το Κτήμα Παυλίδη για το εξαιρετικό ροζέ του.
Ας δούμε, όμως, και μερικά εξαιρετικά ερυθρά που δοκιμάσαμε: ένα από αυτά ήταν το Λημνιό από το Κτήμα Porto Carras. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε ως μελλοντικοί Ξενοδοχοϋπάλληλοι να αφήσουμε και ένα βιογραφικό για το Resort του ομίλου, αλλά σίγουρα δεν ήμασταν εκείνη την ώρα σε θέση για συνέντευξη… Γι’ αυτό επιλέξαμε να συνεχίσουμε τη γευσιγνωσία με Ξινόμαυρο: ένα από αυτά ήταν το Κτήμα Άλφα, το Reserve παλαιωμένο 24 μήνες σε επιλεγμένα λεπτόκοκκα, νέα γαλλικά δρύινα βαρέλια και 12 μήνες στη φιάλη με χαρακτηριστικά αρώματα, μπαχαρικών, αποξηραμένου δαμάσκηνου και τομάτας.
Έπειτα, δοκιμάσαμε 2-3 Syrah (ή Shiraz όπως θα έλεγαν στην Αυστραλία), γαλλική ποικιλία που παράγει πλούσια, δυνατά, πιπεράτα και με βαθύ χρώμα κρασιά, που συνήθως έχουν γεμάτο σώμα και μέτριες προς υψηλές τανίνες.
Για το τέλος αφήσαμε τους γλυκούς οίνους οπότε δοκιμάσαμε 3 ποικιλίες: τα 2 ελληνικά: Μαλαγουζιά και Λιάτικο, και το γερμανικό: Gewürztraminer (γεβουρστράμινερ - δύσκολο στην προφορά). Θα σας μιλήσω όμως για το αγαπημένο Ιουλιάτικο. Πήρε το όνομά του από την προγενέστερη ονομασία της ομώνυμης ποικιλίας, η οινοποίηση του γίνεται με το «λιάσιμο» των σταφυλιών, που διαρκεί γύρω στις 10 ημέρες, ενώ εφαρμόζεται και η λευκή οινοποίηση η οποία εξελίσσεται πολύ αργά και ωριμάζει 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια.
Συνοψίζοντας, ξεκινήσαμε, τη γευσιγνωσία μας με υψηλή οξύτητα από την εξαιρετική ποικιλία Ασύρτικο και κλείσαμε με τον πιο γλυκό τρόπο, με το «Ιουλιάτικο» από την Μπουτάρης Οινοποιητική.. Το μόνο που έχω να σας πω, λοιπόν, για να κλείσω είναι: #KeepCalmAndDrinkGreekWines.
Ραντεβού σε 20 και κάτι μέρες στους Πελοποννησιακούς οίνους.
